وعده‌ي شفاعت و مغفرت براي زائران قبورائمه عليهم السلام
از حضرت امام صادق عليه السلام، نقل است كه رسول خدا صلي الله عليه و آله، خطاب به امير مومنان، عليه السلام، فرمود :
« اي ابوالحسن ! خداوند قبر تو قبور فرزندانت را قطعه‌اي از قطعات بهشت قرار داده است . او دلهاي نجيبان و برگزيدگان از بندگانش را به طرف شما گرايش داده، و آنها به خاطر تقرب به خداوند و محبت به رسول خدا، در راه رسيدن به قبورتان هر آزار و سختي را بر خود هموار مي كنند و فراوان به زيارت شما مي‌آيند . آنها از ويژه افرادي هستند كه به شفاعت من راه يافته و به حضور من وارد مي شوند . آنها در بهشت به زيارت من نايل مي‌گردند، .....»
همچنين امام رضا عليه السلام در روايتي به زائرانش چنين وعده داده است :
« هر كس مرا با اين فاصله‌ي دوري كه دارم، زيارت كند، روز قيامت در سه موقف به فريادش مي‌رسم و او را از شدت آن سه آسوده مي كنم : « إذا تطايرت يمينا و شمالاً، عندالصراط و عند الميزان » يعني وقتي كه نامه‌هاي اعمال به دست چپ و راست داده مي شود، به هنگام عبور از صراط، و زمان سنجش اعمال .»
حال كساني كه با معرفت و شناخت حقيقي نسبت به حق ائمه، عليهم السلام، توفيق زيارت قبور آنهارا پيدا ميكنند، علاوه بر درك شفاعت ايشان در آخرت، در دنيا نيز مورد عنايت پروردگار قرار گرفته و مغفرت و آمرزش الهي شامل حال آنان مي شود.
حضرت امام رضا عليه السلام فرمود:
«هر كس به زيارت من رهسپار شود و نسبت به حق من عارف باشد، دعايش مستجاب و گناهانش بخشوده مي شود .»
آري ،دلهاي مرده و آلوده به گناه و معصيت، آنگاه كه رو به كوي محبوب مي كنند، با زلال زيارت شستشو يافته، زنده و شاداب مي گردند . همچون بدنهاي آلوده‌اي كه با آبي زلال، پاك و نظيف مي شوند و اين بهترين و با ارزش‌ترين « سوغات زيارت » است .
رسول خدا صلي الله عليه و آله، در ادامه‌ي همان روايت پيشين، خطاب به امير مومنان، عليه السلام فرمود :
« ... اي علي ،آنان كه قبر تو و فرزندانت را زيارت ميكنند، همانند كساني هستند كه بعد از حج واجب، هفتاد حج به جاي آورده باشند، و به هنگام بازگشت از زيارت شما، از آلودگي‌ها پاك مي شوند، مانند روزي كه از مادر متولد شده‌اند .... ولي افراد پست و فرومايه زائران قبور شما را نكوهش ميكنند، گويي به گناه ناشايستي آلوده شده‌اند ! آنها بدترين امت من هستند، شفاعت من به آنان نمي رسد و بر حوض من وارد نمي شوند .»
حال زائر عاقل و فهيم، پس از يك چنين پالايشي همواره مي كوشد روح و جانش را به گناهي نيالايد و غبار معصيت بر آينه‌ي پاك دلش ننشاند .و اگر لغزشي ناغافل از او سر زد، بي‌درنگ توبه مي كند همانگونه كه پس از نظافت ظاهري و استحمام، مراقب است تا دوباره پيكرش آلوده و نجس نگردد و اگر نجاستي بر او نشست، بي درنگ آنرا مي‌شويد و پاك مي‌نمايد .
پی نوشتها :
بحارالانوار 100/120 ، ح22.
بحارالانوار 102/34.
بحارالانوار 102/36.
بحارالانوار 100/120 ح 22.
********************************************************
. امروز که سر بر حرمت می آیم
انگار تمام عشق کامل شده است
ای ضامن آهو! به غریبی سوگند
دل کندن ازاین ضریح مشکل شده است
نظرات شما عزیزان:
