شعر عاشقانه

گم شده ام. خیلی وقت است. هیچ جادو و طلسمی هم در کار نیست. همین فاصله همه چیز را خراب کرده. باید از همان اول یاد تو می افتادم. تو به یاد من بودی می دانم. سوال می کنم که خیالم راحت شود. می دانم که یک لحظه هم فراموشم نکرده ای. من هم با دیدن ستاره های آسمان شب با شنیدن صدای امواج دریا وقتی چشم هایم بسته بود با هر نفس عمیق یاد تو می افتم. اما فاصله مرا از خودم، از تو جدا می کرد. مثل بادبادکی که نخش پاره شده است. اما امشب با تمام وجود این فاصله را کم می کنم. تو معنای عمیق آرامشی. می دانم که می دانی. من خودم طلسم را شکستم. جادو باطل شد. من خدا را دارم. و حالا دیگر از شب نمی ترسم. از دلهره های گاه و بی گاه خبری نیست. بادبادک وقتی که در هوا رها می شود دست باد را رها نمی کند.

تو چی داری تو اون چشمات

که هم آبه، هم آتیشه

که اقیانوس می تونه
تو چشمای تو خالی شه

تو چی داری تو اون چشمات

که هر چشمی رو می گیره

که هر خوابی رو من دیدم

واسه چشمات می میره
مث دیوونه ها هر آن

حواسم با تو درگیره

تو که چشماتو می بندی

چشامو خواب می گیره

چه حسی توی دستاته

که تا دستامو می گیری

جدا میشه از این دنیا

تو آغوشت یه زنجیری

دوباره پای چشم تو

شبو تا صبح بیدارم

تحمل کن صدایی رو

که میگه دوستت دارم

*** بعضی هاروخیلی دوست دارم.برام مثله زندگی می مونن...

  " میترای زندگیم، ازهمون دسته بعضی هاس...

زهرا وفهیمه، تکرار نشدنین....

## خدایا،بابت شادی های زندگی کوچیکم،ازت ممنونم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: