شعر عاشقانه

الهی!

 ای خالق بی‌مدد و ای واحد بی‌عدد

 ای اول بی‌هدایت و ای آخر بی‌نهایت

 ای ظاهر بی‌صورت و ای باطن بی‌سیرت

 ای حی بی‌ذلت ای بخشنده بی‌منت

 ای داننده رازها، ای شنونده آوازها

 ای بیننده نمازها، ای شناسنده نامها، ای رساننده گامها

 ای مطلع بر حقایق، ای مهربان بر خلایق

 عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر

 و بر عیب‌های ما مگیر

که تو قوی و ما حقیر،

 از بنده خطا آید و ذلت

و از تو عطا آید و رحمت.

به حرفم گوش کن یارب

به دردم گوش کن یارب

اگر بیهوده میگویم

مرا خاموش کن یا رب

خدایا

 غمگینم از بودن با غیر

 و تصور مبهم با تو بودن

خدایا به امید توام

لحظه لحظه،ذره ذره ،با تمام وجود

در اضطراب ثانیه ها

خدایا

 مرا در بی نهایت مهربانی

 دستانت غرق كن

ومرا در خود گم مكن

 بلكه در خود ،گم كن

من به اندازه ندیدن تو بيمارم

و به شوق نگهت شب همه شب بيدارم

ثانيه.روز.زمان.ساعت و من دلتنگم

ديگر از هرچه دروغ است و کلک بيزارم

خسته از هرچه که بی تو به سرانجام رسيد

خسته از شعر و هر صحبت طوطی وارم

گرمی وحرم حضورت بدنم را سوزاند

نکند خوابم و يارب نکند تب دارم؟

گرم صحبت شدم و هيچ نمی دانستم

ساعتی هست که همصحبت اين ديوارم

کوله بارم اگرچه از توشه راه تهی است

 انباشته از توکل که هست !

اگرچه از پنجه های وحوش گناهانم

بر چهره ام خون ترس نشسته است

اگرچه دستم از آنچه کرده است می لرزد

و اگرچه موریانه های بیم

 استواری پاهایم را سست کرده است

دلم امیدوار رحمت توست و خاطرم جمع لطف تو

اگرچه خزه گناهانم مرداب دلم را

هر لحظه به عفونت عذاب نزدیک می کند

آفتاب اطمینان به تو هنوز در آسمان وجودم می درخشد

اگر خواب سرد زمستانی گناه

 دلم را به انجماد کشیده است

نسیم بهاری اعتماد به لطف تو

در آوندهای دلم هیجان تازه آفریده است

اگر دانه وجودم در زیر خاکهای غفلت و نسیان

در اشتیاق دیدار خورشید تو شکفتن را از یاد برده است

عرفان کرامت و بخششت هرلحظه

 بر دیواره تن خسته ام آونگ می شود

اگر معصیت من، میان من و تو حجاب می شود

اعتقاد به کرم تو پرده می دراند و دیوار می شکند

در زیر بار سنگین گناه

دلخوشیم به دستهای مهربان توست ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: