شعر عاشقانه

تو را بینم جدا از خود در این گاه                  کدامین حاسد از من برد همراه؟

ز چشمی شوخ طبع و هرز رفتار                 بدادندم خبر  کردی  تو  دیدار ...

مرا بردست از یادت فراموش                     شنیدم مست بودی تا سحر دوش

چو گشتی عاشق و دیوانه ی او                گرفتی از من عاشق دگر  رو

به دنبالت شدم آواره در شهر                     که یابم یک خبر از لولی دهر

تو را دیدم ولیکن مست نوشش                  سرت بگذاشته بر روی دوشش

ندا دادم که بودی یار بر من                       کنون بگرفته ای از او تو دامن؟

نه انگاری شنیدی نه نگاهی                      نه دیگرخانه ای نه جان پناهی   

مرا بردی ز بیداری و خوابت                       نگه کردی به معشوق و شرابت

به جامت عکس او دیدی ز مستی              شکستی جام عشقم را ,شکستی

ولی دانم که روزی آیدت  پیش                  بگیری دست از; این قصه, این کیش

به یک چشمت  پر اشک و دگر خون             بیایی بر در این خانه مجنون

ولی دیر است معشوقم کمی دیر              تو گشتی مست و مدهوش و ز من سیر

بباید عاشقی را باز از نو                           بیاموزی ز  پنج  و چار و از دو

بسی سخت است تا  اول رسیدن              تو را باید همی این سخت دیدن

مرا کردی  تو بیگانه  ز خود یار                  پس اینک چند روزی صبر می دار

به وحشت جستم از خواب گرانم               به  بیداری   رسیدم   تا   بدانم:

همه رویای سختی  مجازی                      شده غالب به این خوابم چو بازی

عجب سخت است انکارت به تقصیر           چه معصومانه کردم  پای تو  گیر 

دگرباره تو را بینم  بدین حال                      که هستی عاشق  و دیوانه احوال       

 زنی  قریاد  :  آخر   صوفیانه                    همه شب مست تو رفتم به خانه

روا باشد چنین  در خواب بینی                  مرا  از  باغ  دیگر  لاله  چینی  ؟                                    

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: